Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ,Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΠΟΥ...ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΗ!
Μετά την αιχμαλωσία αρχίζει ένας γολγοθάς συνεχών μετακινήσεων κάτω από άθλιες συνθήκες.Ήξεραν πως η μάχη στην παραλία είχε κριθεί,όμως η μάχη μέσα στις ψυχές τους τώρα άρχιζε και ήταν αποφασισμένοι να την κερδίσουν. Αρχικά τους πήγαν στην Κονισπολη και λίγο αργότερα στους Αγ Σαράντα κάτω από καταρρακτώδη βροχή.Μετά από λίγες ώρες στην Αυλώνα με τελική κατάληξη ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων στο Φιέρι.Εκεί οι συνθήκες ήταν άθλιες και το φαγητό λιγοστό ίσα-ίσα να μην πεθάνουν.Μετά τα Χριστούγεννα τους φόρτωσαν σ ένα καράβι για το Πριντεζι και το Μπάρι με τελική κατάληξη το στρατόπεδο στην Σουλμονα. Κάποτε τους βάλανε σε καΐκια με ρότα προς την Σαρδηνία για να δουλέψουν στα ορυχεία.Εκεί οι κρατούμενοι έκαναν δυο απεργίες πείνας.Παρ' όλες τις απειλές δεν μπήκαν στα ορυχεία και οι Ιταλοί υποχώρησαν.
Μέσα σ αυτό το σκηνικό οι κρατούμενοι είχαν πάντα στο νου τρόπους να δραπετεύσουν.Κάποιοι τα κατάφεραν και μερικοί από αυτούς εντάχθηκαν στο τάγμα των Γαριβαλδινων που πολεμούσαν τους φασίστες.Μερικοί από αυτούς ήταν ο Σταμάτης Σελλάς,ο λοχίας Χρήστος Καποδίστριας,ο Νίκος Στανελλος και ο λοχίας Δημήτρης Πουλιασης Κάποιοι άλλοι κατάφεραν να περάσουν στην Ελβετία με την βοήθεια Ιταλών αντιστασιακων.Τέτοια είναι η περίπτωση του Πολύδωρου Φακιολα και του Κώστα Πρεβεζάνου.Υπήρξαν πάντως Ιταλοί που βοήθησαν τους Ελληνες αιχμαλώτους.Αυτό ίσως θα μπορούσε να συμπυκνωθεί στα λόγια μιας γριούλας στον Κώστα Πρεβεζάνο ...Καλή αντάμωση στον παράδεισο Κωνσταντά! Είμαι πολύ μεγάλη και βασανισμένη εγώ,δεν πρόκειται να σε ξαναδώ...
Πέρασε έτσι ο καιρός,ο πόλεμος τελείωσε και γύρισαν στα σπίτια τους.Τρόμαξαν να τους γνωρίσουν οι δικοί τους-όσοι είχαν απομείνει-από τις κακουχίες.Βρήκαν πείνα και τις περιουσίες τους ρημαγμενες και έβαλαν το κεφάλι κάτω να ξεκινήσουν από την αρχή.Όμως μετά τον εμφύλιο όσοι είχαν ταχτεί με την πλευρά των ηττημένων πέρασαν καινούριες δοκιμασίες.Μερικοί από αυτούς ήταν ο Σελλάς,ο Πρεβεζάνος,ο Χαλικιοπουλος,ο Γερανός,ο Περδικαρης,ο Κωστελετος,ο Κανταρελης,ο Βλάσσης,ο Τόμπρος και ο Μιχαλάς! Βέβαια το επίσημο κράτος δεν φέρθηκε καλλίτερα και στους υπόλοιπους.Κάτι τιμητικά διπλώματα και μερικές συντάξεις πείνας που οι πιο περήφανοι δεν τις δέχθηκαν καν.
Που να καταλάβουν οι γραβατωμένο ότι τούτοι δω πήγαν να πολεμήσουν γιατί τολεγε η καρδια τους και όχι για να κερδίσουν κάτι παρα μόνο μια μεγάλη αγκαλιά από τους δικους τους, όσοι γύρισαν πίσω ,και ένα μεγάλο ειλικρινές ευχαριστώ από την Πατρίδα!Σήμερα δεν ζει κανείς πια για να ζητήσει κατι. Όμως η πολιτεία τους χρωστάει μιαν αναγνώριση! Νομίζω ότι είναι καιρός να κηρυχθεί η 24η Νοέμβρη ημέρα μνήμης από την τοπική Αυτοδιοίκηση και να στηθεί ενα μνημείο ενθύμησης αυτών των παιδιών! Επειδή υπάρχει κάτι στους Κυνοπιαστες νομίζω είναι η σειρά του Δήμου Βόρειας Κέρκυρας να κάνει το καθήκον του!
Χρειάζεται μια ακόμη υπομνηση.Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον Νίκο Φακιολα(που δυστυχώς εχει φύγει από κοντά μας) για την πολύ σπουδαία δουλειά που έκανε με το βιβλίο του ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΕΣ ζωήν....αποθεσατε από όπου πήρα αρκετά στοιχεία!
Θα επιχειρήσω μιαν καταγραφή ανα χωριό των οπλιτών της αποστολης.Βεβαια λείπουν αρκετοί αφού δεν υπήρξε επίσημος κατάλογος η χάθηκε.
Βουλγαρης Κωστας(αιχμαλωτος)/Σκεντος Σπυρος(τραυματιας τον εκρυψαν στην Σαγιαδα)
ΑΝΩ ΓΑΡΟΥΝΑΣ
Κυπριανος Αλεξανδρος/Σιματης Στυλιανος
ΛΕΥΚΙΜΜΗ
Βλασης Βασιλης(τραυματιας-αιχμαλωτος)/Γατσουλης..../Γουργος Βαγγελης/Μηνας Σπυρος(αιχμαλωτος)/Πανδης Γιωργος λοχιας/Σαμοιλης Σπυρος/Βλασσης Μιλτιαδης ανθυπιατρος(τραυματιστηκε και πεθανε λιγο αργοτερα γιατι αργησαν να του αφαιρεσουν σφαιρα απο την σπληνα)