Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΕ ΕΝΑ ΒΑΛΑΝΕΙΟ

ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΒΑΛΑΝΕΙΟΥ
Τα βαλανεια ηταν χωροι που ο Ελληνας πολιτης και αργοτερα ο Ρωμαιος,ειχε την δυνατοτητα να κανει το λουτρο του, η το ατμολουτρο του,να επικοινωνησει, να        ερωτοτροπησει,και γενικα να περασει μερικες ευχαριστες ωρες.Αυτα εβλεπαν αργοτερα οι πρωτοι χριστιανοι και τους σηκωνωτανε η τριχα. Οικους ακολασιας τα ανεβαζαν,οικους ανοχης τα κατεβαζαν.                                                                                                            Η αληθεια ειναι, οτι για τον τροπο σκεψης των πρωτων χριστιανων,που απειχαν απο σαρκικες ηδονες ,οι υπηρεσιες που παρειχε ενα βαλανειο, ηταν τουλαχιστον απεχθεις.Μερικα δε ηταν μικτα,ενω σε  αλλα οι γυναικες εμπαιναν απο αλλη πορτα.Καπως ετσι ειχαν τα πραγματα αλλα για να τα καταλαβουμε καλυτερα, ας παρακολουθησουμε εναν επισκεπτη.                                                                                                                                                   Εκεινο το πρωι ο Φιλανδρος ειχε ξυπνησει με μια κουραση λες και κουβαλουσε μαρμαρα στην Ακροπολη.Τον ειχε ξυπνησει ενας διαβολεμενος θορυβος απο κατι τετζερεδια που χτυπαγε η γυναικα του.Μην εχοντας τιποτα καλυτερο να κανει και για να αποφυγει την καθιερωμενη γκρινια της γυναικας του,ξεκινησε με κατευθυνση την Αγορα.Ο ζεστος αερας,αν και πρωι ακομα,προμηνουσε μια πολυ ζεστη μερα.Τον ξυπνησε απο τις σκεψεις του η φωνη του Αναξιμανδρου,που τον καλουσε κοντα του, χειρονωμοντας εντονα οπως τοχε συνηθεια.  Τον πλησιασε,ενω ενα πλατυ χαμογελο ζωγραφιστηκε στο πλατυ ροδαλο προσωπο του.Δεν χρειαστηκε να ανταλλαξουν αλλες κουβεντες. Ξεκινησαν για το κοντινο βαλανειο,οπου συχνα περναγαν μερικες ευχαριστες ωρες                                                                                                                                                                                                                                        Σε λιγο εφτασαν στην εισοδο του βαλανειου, οπου του περιμενε,με ενα πλατυ χαμογελο ζωγραφισμενο στο προσωπο του, ο βαλανευς.Ηταν ενας απελευθερος με λιγο δουλικο χαμογελο αλλα πολυ εξυπηρετικος.Αφου πληρωσαν το αντιτιμο της εισοδου,το επιλουτρο,προχωρησαν στον προθαλαμο,οπου σε μια απο τις κογχες που υπηρχαν αφησαν τα ρουχα τους.Πριν φθασουν στην πρωτη πισινα, ο Φιλανδρος αρχισε να κανει μερικες υποτυπωδεις ασκησεις γυμναστικης, αλλα σταματησε γρηγορα ,βλεπωντας το περιπαιχτικο βλεμμα του φιλου του .Ειχαν φθασει ηδη στο frigidarium το κρυο λουτρο και επεσαν στο νερο νοιωθωντας μια πρωτη ανατριχιλα, αλλα γρηγορα συμφιλιωθηκαν  με την αισθηση του κρυου νερου.Αρχισαν να πλατσουριζουν ,σαν μικρα παιδια, αποβαλλωντας τον καθωσπρεπισμο ,που επιβαλλοταν στην καθημερινη συναναστροφη στην Αγορα.                                                               Ειχε ερθει η ωρα να μπουν στην επομενη διαδικασια του tepidarium, δηλαδη του χλιαρου μπανιου, που θα αρχιζε να χαλαρωνει το σφιγμενο τους κορμι.Εμειναν για λιγο ακινητοι απολαμβανωντας τη γλυκεια αισθηση του χλιαρου νερου .Εκεινη την στιγμη εμφανιστηκε ο παραχυτης και του εκαναν νοημα να πλησιασει.Εκεινος ηξερε τις συνηθειες τους  και χωρις να περιμενη αλλη οδηγια, πηρε ενα δοχειο και αρχισε να τους περιλουει με το νερο.Απο αυτη την γλυκεια χαυνωση τους εβγαλε  το καλεσμα του Σολωνα, του φιλοσοφου της παρεας, που τους καλουσε στο ζεστο μπανιο, οπου συνηθιζαν να ανταλασουν αποψεις. Προχωρησαν προς το ζεστο μπανιο το caldarium  και πριν μπουν μεσα φροντισαν να φορεσουν σανδαλια  γιατι εκει η θερμοκρασια στο δαπεδο εφθανε τους 57 βαθμους.Αν καποιος ξεχναγε να τα φορεσει, πολυ δυσκολα θα γλυτωνε τις φουσκαλες στα πελματα.Σκεψου τι θα τραβαει ο υποκαυστης  εκει κατω, σκεφτηκε ο Φιλανδρος.Ο υποκαυστης που λεγοταν κα ιfornacator, ηταν σκλαβος θεωρουταν πραγμα και πουλιοταν μαζι με την επιχειρηση,και δουλεια του ηταν να φροντιζει να καιει αδιακοπα η φωτια.                                     Στο μεταξυ η συζητηση ειχε αναψει για τα καλα και ο ατμος που τους καλυπτε, τους εδινε μια ευεξια και ορεξη για κουβεντα.Μιλουσαν για τη ζωη και τον θανατο ,την ηθικη,την πολιτικη και ενα σωρο αλλα θεματα μεχρι που τους πηρε το μεσημερι .Ηταν καιρος να φυγουν, γιατι θα υπηρχε και η γκρινια της γυναικας.Στην εισοδο τους περιμενε ο capsarius ,ο ιματιοφυλακας για να τους παραδωσει τα ρουχα και να τους ευχαριστησει  για την επισκεψη.                                                                                                                                       Καπως ετσι λειτουργουσαν τα βαλανεια "οι καθεδρικοι ναοι της σαρκας" οπως τους αποκαλουσαν περιφρονητικα οι πρωτοι χριστιανοι, καθοτι οι σημερινοι χριστιανοι συνωστιζονται στα spa την συγχρονη εξελιξη των βαλανειων                                                                                                                                  Οσο για το "δικο μας" βαλανειο μονο εικασιες μπορουν να γινουν για το που βρισκοταν.