Δεκέμβρης!Είχε βάλει τα πρώτα δυνατά κρύα.Έξω ο τόπος στρωμένος με κίτρινα φύλλα από τα δέντρα που στέκονταν ανήμπορα να κρατήσουν την φυλλωσιά τους.Η οικογένεια των κατσικιών στριμωγμένη γύρω από την γωνίστρα προσπαθούσε να ζεσταθεί.Η κατσαρόλα άχνιζε με την νόστιμη χορτόσουπα,ενώ στην χόβολη η μαμά κατσίκα έψηνε μικρά πιτάκια που τόσο άρεσαν στα κατσικάκια.Αργούσε λίγο η ώρα του φαγητού και υπήρχε χρόνος για ιστορίες από τα παλιά!
Θυμόταν όλα την ατυχία του κυρ Αργύρη να μην του σπάσει το ρόδι και περίμεναν την συνέχεια.Η μαμά πήρε ένα σοβαρό ύφος,έβγαλε έναν αναστεναγμό και άρχισε.......
Μετά άπ αυτο μπήκαν όλοι στο σπίτι,όπου οι υπηρέτριες είχαν αρχίσει τις ετοιμασίες για το γεύμα.Σε λίγο έφτασαν και οι Βενέτηδες.Έφεραν μαζί τους τον επιστάτη τους τον Μεχμέτ,έναν Τούρκο που τον είχαν από μικρο παιδί μαζί τους και ένοιωθε περισσότερο Έλληνας.Ενώ είχαν αρχίσει τα καλωσορίσματα χτύπησε πάλι η πόρτα.Ήταν ο καπετάνιος από τους Κόρφους.Μπήκε και ανταριασε το σπίτι με τα δυνατά του γέλια,ενώ έψαχνε με τα μάτια την κυρα μου.Μόλις την εντόπισε τις έχωσε στην αγκαλιά ένα κουτί με κορδέλες που κράταγε στα χέρια.....αυτά κυρα Ισμήνη είναι από την κυρα μου,είναι γλυκά τση Κέρκυρας,μαντολάτα,μαντολες και συκομαιδες! Στο καλλίτερο μαγαζί τση χώρας πήγε και τα ψώνισε!! Το πλατύ χαμόγελο της κυράς τον ικανοποίησε πολύ.Κάθισαν στο τραπέζι και η καλή παρέα με την υπέροχη μυρωδιά της αχνιστής σούπας τους έκανε να ξεχάσουν τελείως το συμβάν με το ρόδι.
Όταν τελείωσαν το φαγητό,οι άντρες πέρασαν στο σαλόνι και σε λίγο εμφανίστηκε η υπηρέτρια .Έφερε έναν δίσκο με αχνιστό καφέ που η έντονη μυρωδιά έφερε μιαν αγαλλίαση σε όλους.Μετά τις πρώτες ρουφηξιές,άνοιξε η όρεξη για συζήτηση.-Πως πάνε οι δουλειές Αργύρη μου,ρώτησε ο καπετάνιος έτσι για να σπάσει τον πάγο. -Καλά πάνε! απάντησε ,μόνο που τον τελευταίο καιρό κάτι τηλεγραφήματα που λαβαίνω από τους αντιπροσώπους,ειδικά από την μεριά του Πόντου,με κάνουν και ανησυχώ.-Δηλαδή τι συμβαίνει? ρώτησαν αμήχανα,ενώ η ανησυχία μεταφέρθηκε και σ αυτούς γιατί το ύφος και ο τόνος της φωνής ήταν πολύ σοβαρός -Να επικρατεί ένας αναβρασμός.Φαίνεται οι Νεότουρκοι δεν τους φτάνει να ξεμπερδεψουν με τον σουλτάνο,αλλά βάλανε στο μάτι και τις άλλες εθνότητες!Και να μου το θυμηθείτε δεν θα σταματήσουν με τους Αρμένηδες.Θέλουν λέει καθαρό Οθωμανικό κράτος χωρίς ξένους! -Δεν νομίζω να φθάσουν μέχρι εκεί,σχολίασε ο Βενετης,μόνο που ο τόνος της φωνής του δεν έδειχνε να το πολυπιστεύει.Εξάλλου εμείς κρατάμε όλο το εμπόριο στα χέρια μας.Έχουμε και τους Αγγλογαλλους μαζί μας! Τώρα όμως που το λες και γω έχω δει μικρές ομάδες με ρέμπελους να τριγυρνάνε στα μποστάνια μου.Οι επικεφαλής μάλιστα κρατάνε και όπλα. Ο καπετάνιος που μέχρι τότε έπαιζε αφηρημένα με το μουστάκι του ακούγοντας τους,πήρε το λόγο. -Αυτό που είπες κυρ Βενετη για τους ξένους μην το δένεις και κόμπο.Επίτρεψε μου να τους ξέρω λίγο καλύτερα.Αυτοί τα πετρολια της Βασορας λιμπίζονται,γι αυτά πουλάνε και την μάνα τους!Εκεί σε μας κατάφεραν και μας κάνανε δυο κομμάτια,από την μια οι Γερμανοί με τον βασιλιά και από την άλλη τούτοι με τον Βενιζέλο.Τώρα μας ψηνουνε να πάμε να πολεμήσουμε τσου μπολσεβίκους για το καλό μας.Ο Αη Σπυρίδωνας που ναι στη Χώρα να με βγάλει ψεύτη,αλλά αυτοί θα μας βάλουνε σε μπελιαδες.Πως γινεται να πάνε μαζί τα δικά μας ιντερεσα με τα δικά τους.Το πολύ πολύ στο τέλος να καουμε οχτρους και τσου μπολσεβίκους! Τι λες ορέ Μεχμέτη κι εσύ ρώτησε τον επιστάτη.
Ο Μεχμέτ ξαφνιάστηκε δεν περίμενε να ζητήσουν την γνώμη του.Μετά την πρώτη σαστιμάρα άρχισε να μιλάει κοιτάζοντας το πάτωμα.-Να εγώ Τούρκος γεννήθηκα,αλλά μαζί σας μεγάλωσα.Δεν έχω παράπονα,πολλοί άλλοι όμως δεν βλέπουν με καλό μάτι ότι εσείς οι Ρωμιοι κρατάτε στα χέρια σας την οικονομία της πόλης.Αν οι ξένοι όπως φαίνεται θελήσουν να κόψουν σε κομμάτια την Οθωμανική Αυτοκρατορία η ότι έμεινε από αυτήν,φοβάμαι ότι η οργή των Νεότουρκων θα πέσει και πάνω σας.Ας βοηθήσει ο θεός όλων μας να μην μας μέλλεται κάτι τέτοιο!
Ξαφνικά σιωπή έπεσε στο δωμάτιο.Βαριά σιωπή που κανείς δεν ήθελε να σπάσει.Από κάποιο κοντινό καπηλειό ακούγονταν μια παρέα που τραγούδαγε ένα γνωστό σμυρναίικο τραγούδι και κάπου από μακρυά το αεράκι έφερνε το μακρόσυρτο κλαψούρισμα ενός αμανέ! Το ρόδι είχε μείνει παρατημένο στην εξώπορτα,ώσπου μια παρέα παιδιών άρχισε να το κλωτσάει.Μετα από μερικά χτυπήματα άνοιξε.Πλησίασε για να δει η γιαγιά σας.Αντί για σπόρια ερρεε ένα κόκκινο υγρό σκέτο αίμα! Δεν το είπε σε κανέναν όμως ένα άσχημο προαίσθημα πλάκωνε το στήθος της!
