ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!!
Το απόσπασμα είναι πια εγκλωβισμένο! Τα γύρω υψώματα είναι γεμάτα Ιταλούς στρατιώτες που συνεπικουρούνται από τμήματα εθνικιστών Αλβανών.Όλμοι,πυροβολικό και αεροπλάνα το κτυπούν ανελέητα.Οι Έλληνες στρατιώτες ίσα που προλαβαίνουν να στήσουν ένα οπλοπολυβόλο και με τα ατομικά Μαλνιχερ που διαθέτουν προσπαθούν να τους απωθήσουν.Τέσσερις φορές επιχειρούν οι Ιταλοί να κατέβουν στην παραλία για να τους συλλάβουν και τέσσερις φορές γυρίζουν πίσω!
Ο Λαντζιδης ενώ έδειξε ανεπάρκεια για τόσο δύσκολη αποστολή,στην διάρκεια της μάχης έδειξε ανδρεία καθώς πολεμούσε όρθιος την περισσότερη ώρα και συνέχεια εμψύχωνε τους άντρες του.Τραυματίστηκε στον μηρό και στο χέρι και πιάστηκε αιχμάλωτος στο τέλος της μάχης.Ο ανθ/γος Πατσακης προσπάθησε με το τμήμα του να πλευροκόπησει τους Ιταλούς που όμως τους αντιλήφθηκαν και τους θέρισαν με τα πολυβόλα. Όταν εγκλωβίστηκε μαζί με τον οπλίτη Νίκο Περδικάρη του πρότεινε να παραδοθεί ενώ αυτός κράτησε την τελευταία σφαίρα του για τον εαυτό του! Ο γενναίος Σφακιανός δεν άντεξε την ιδέα της αιχμαλωσίας. Ο ανθ/γος Καλιγκος πολέμησε μέχρι την τελευταία σφαίρα τραυματισμένος σοβαρά.Του έκοψαν το πόδι στο νοσοκομείο λόγω γάγγραινας και μάλλον πέθανε αργότερα αφού χάθηκαν τα ίχνη του. Ο Φραγκοπαναγος διέφυγε στο τέλος της μάχης με μερικούς στρατιώτες.Λαντζιδης και Φραγκοπαναγος αργότερα εντάχθηκαν στις δυνάμεις του Ζέρβα.
O γιατρός Μιλτιάδης Βλάσης τραυματίστηκε στην μάχη,τον ειχαν ενταξει τελευταία στιγμή στην ομάδα και ήταν ανεκπαίδευτος για μάχη.Ο Αβραμης Τζωρας από την Επίσκεψη πολεμώντας όρθιος ήταν ο πρώτος νεκρός του αποσπάσματος.Μια ριπή πολυβόλου τον πήρε στο κεφάλι και σωριάστηκε μπροστά στα μάτια του Θύμιου Κοσκινά από τον Στρινυλα.Ο Πολύδωρος Φακιολας αφηγείται ότι συμπολεμιστής του έλεγε ..δεν θα γλυτώσουμε..και πριν προλάβει να τελειώσει την φράση του μια οβίδα τον σκότωσε.Αργότερα και ο ίδιος ο Φακιολας τραυματίζεται στον μηρό.Τον βοηθάει να δέσει το τραύμα ο Γιώργος Παπαδατος.Ο σαλπιγκτής Καραγιάννης από Θεσ/κη τραυματισμένος βαριά κρατάει την στερνή του σφαίρα για τον Ιταλό αξιωματικό που παει να τον συλλάβει.Ακολούθως δυο Αλβανοί οπλίτες τον τρυπάνε με τις ξιφολόγχες στο κεφάλι. Ο Τρύφωνας Σουρβινος που ήθελε να γίνει καλόγερος μα τον πρόλαβε ο πόλεμος σωριάζεται νεκρός ανάμεσα σε δεκάδες συντρόφους του.Ο Σπυρος Μαυρωνας εβλεπε τον συμπολεμιστη του Νικο Τρυφωνα να χειριζεται με επιδεξιοτητα το οπλοπολυβολο και να κανει ζημια στους Ιταλους... ώσπου τον εντοπίζουν και μια οβίδα τον κάνει κομμάτια.Λίγο πιο δίπλα σκοτώνεται ο Αιμιλιος Αργυρος από τους Οθωνους.Ο Μανωλης Τομπρος από Χωρεπισκοπους προσπαθώντας να βοηθήσει ένα σοβαρά τραυματία συμπολεμιστή του,είδε έναν άλλο δίπλα να πέφτει νεκρός.Ο λοχίας Βασίλης Ζουπανος από το ίδιο χωριό τραυματισμένος σοβαρά ζήταγε από τους συμπολεμιστες του να τον αποτελειωσουν.Ο Σταματης Βλαχος τραυματισμενος στο χέρι και στο πόδι έβλεπε τον θάνατο να κόβει βόλτες γύρω του. Τις ίδιες εικόνες μεταφέρει και ο Μιχ Κοντοσωρος,παντού θάνατος.Ο λοχίας Πουλιασης θυμώνει όταν βλέπει έναν συμπολεμιστή να κλαίει πιστεύοντας ότι έχασε το θάρρος του.Διαπιστώνει ότι είναι δάκρυα για τους δυο νεκρούς συντρόφους του, που έχει βάλει τα άψυχα κορμιά τους σαν ανάχωμα ,για να προφυλαχθεί από τις σφαίρες.
Η μάχη άρχισε να φθάνει στο τέλος της για ένα και μόνο λόγο.Τα πυρομαχικά λιγοστεύουν επικίνδυνα. Μερικοί μένοντας από σφαίρες επιχειρούν να σηκώσουν λευκή σημαία.Όμως οι άλλοι τους αποπαιρνουν,πρώτα θα ρίξουν όλοι και την τελευταία τους σφαίρα και ύστερα θα παραδοθούν.Σε λίγο θα τελειώσουν όλα και οι Ιταλοί θα κατέβουν στην παραλία.Όταν τελειώνει και η τελευταία σφαίρα όσοι βρίσκονται σε σημεία που έχουν δυνατότητα διαφυγής το προσπαθούν.Αρκετοί το καταφέρνουν,όσοι δεν μπορούν να αποφύγουν την αιχμαλωσία σπάνε τα όπλα τους και τα πετάνε στην θάλασσα,μην τύχει και πέσει τίποτε δικό τους στα εχθρικά χέρια.Μια ομάδα με τον Φραγκοπαναγο διαφεύγουν,ενώ μια άλλη με τον λοχία Αλέξανδρο Ριγγα που ήταν οπισθοφυλακή ανεβαίνει το βουνό.Τους ταΐζει ένας τσοπάνος με μπομπότα.Αργότερα συναντάνε τα ελληνικά στρατεύματα πιάνοντας και δέκα αιχμάλωτους από τους αποχωρούντες Ιταλούς.Αλλά και ο Αντρέας Τριβυζας από τον Αγρό με μια ομάδα 15 ανδρών διαφεύγει την σύλληψη.Μερικοί βρίσκουν μια βάρκα και σώζονται.Ο Σπύρος Λεοντάρης από τα Σφακερα σώθηκε κολυμπώντας μαζί με δυο Μαντουκιωτες.Ο Σωτήρης Κοσκινάς πέρασε τον Καλαμα κουβαλώντας έναν τραυματία.Ο Σπύρος Χαλικιοπουλος από Αγίους Δούλους διέφυγε κολυμπώντας με τραύμα στην φτέρνα,από όλμο.Μετά από 7 ώρες έφτασε στην Σαγιαδα που για καλή του τύχη ένας τσοπάνος τον περιμάζεψε.Όμως τα σημάδια του τραυματισμού τον συνόδευαν όλη του την ζωή για να του θυμίζουν εκείνη την μέρα!
Όταν έκατσε ο αχός της μάχης οι Ιταλοί κατέβηκαν στην παραλία και αφού έριξαν χαριστικές βολές στους βαριά τραυματισμένους,συνέλαβαν τους υπόλοιπους για τους οποίους άρχιζε μια καινούρια οδύσσεια! Αρχικά απείλησαν να τους σκοτώσουν αν δεν έδιναν πληροφορίες για την θέση των ελληνικών δυνάμεων στην Κέρκυρα.Κανείς δεν μίλησε η έδιναν παραπλανητικές πληροφορίες.
Είμαι πεπεισμένος ότι ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι αυτά τα παιδιά στάλθηκαν σε μια πρωτόγνωρη για τον ελληνικό στρατό αποστολή, χωρίς δουλεμένο σχέδιο,χωρίς επαρκή οπλισμό και εφόδια,χωρίς σωστά επιλεγμένη διοίκηση.Στάλθηκαν για να πεθάνουν,ήταν αναλώσιμοι! Όμως αυτοί μίλησαν με την ψυχή τους και φάνηκαν αντάξιοι της αποστολής τους.Πήγαν ν' ανταμώσουν με τους συμπατριώτες τους που πριν διακόσια και πλέον χρόνια υπερασπίστηκαν επιτυχώς τα φρούρια της αγαπημένης τους Κέρκυρας!
Συνεχίζεται.....
