Το επώνυμο των Μεσημέρη,ανήκει σε κείνη την ομάδα των επωνύμων που έχουν σχέση με τον χρόνο.Κατά την έρευνα του ο Κόλλας εντόπισε το επώνυμο σε τρία χωριά που δεν απέχουν ιδιαίτερα το ένα από το άλλο.Συγκεκριμένα στις Βατωνιές το 1530,την ίδια εποχή στους Ραφαλάδες και στους Πάγους το 1550.Δεν γνωρίζουμε τίποτε περισσότερο για την τύχη αυτών των οικογενειών
Σήμερα το επώνυμο των Μεσημέρη,απαντάται στους Καλαφατιώνες,στους Αγίους Δούλους και στο Βαλανειό. Στους Καλαφατιώνες σύμφωνα με την έρευνα Γραμμένου εμφανίζεται ο Γερόλιμος Μεσημέρης το 1628 και φέρει το παρωνύμιο (παρατσούκλι)Τζαρής.Είναι εργάτης σε ασβεστοκάμινο και αυτή του η ασχολία μας κάνει να συμπεράνουμε ότι ήταν πιθανόν μέτοικος στο χωριό για το μεροκάματο και προφανώς βρήκε πρόσφορο έδαφος και παρέμεινε Στους Αγίους Δούλους τους συναντάμε περίπου την ίδια εποχή και με τα μέχρι σήμερα τεκμήρια,δίνεται η αίσθηση ότι είναι λίγο παλαιότεροι,αφού ο Φερδερίγος Μεσημέρης γιός του Τζανή είναι κοντόσταυλος του χωριού.Επίσης συναντάμε τον Τζουάνη (Γιάννη) του π' Γεωργίου πιθανόν πατέρας του Φερδερίγου.Μπορεί και αυτός να ήρθε στο χωριό λόγω της ιδιότητας του.Ίσως κάποια κατοπινή πιο ενδελεχής έρευνα μας αποκαλύψει την κοιτίδα τους.
Όσον αφορά το Βαλανειό τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα αφού γνωρίζουμε ότι ο πρώτος Μεσημέρης ο κυρ Δήμος ήρθε στο χωριό σαν σώγαμπρος από τους Αγίους Δούλους.Φτάνει στο Βαλανειό το 1749 για να παντρευτεί την Λουτσία την κόρη του Γιάννη Πασχαλίγου(Pasqualigo).Άν κρίνουμε από τον οικιστικό χώρο που καταλαμβάνουν σήμερα οι Μεσημέρηδες και λαμβάνοντας υπ'όψιν και τους γάμους των θυγατέρων τους με τους Βασιλάκηδες θα πρέπει να κατείχαν ένα σημαντικό κομμάτι που περιλάμβανε την μετέπειτα αγορά του χωριού (φόρος) και την περιοχή γύρω από αυτόν.
Η επιλογή του Δήμου σαν γαμπρού,αλλά και της χρονικής στιγμής του γάμου,δεν πρέπει να έγινε τυχαία από τον Πασχαλίγο,αφού λίγο μετά τον γάμο τις 15 του Ιουλίου πεθαίνει αφού ήταν άρρωστος από χτικιό (φυματίωση).Ο γάμος γίνεται στις 20 του Γενάρη , το ζευγάρι ξεκινάει την ζωή του και αποκτάει τρεις γιους,τον Νικολέτο το 1752,μετά από ένα διάλειμμα εννέα ετών το 1763 τον Σπύρο και τέλος το 1765 τον Σταματέλο.Όσον αφορά την κοινωνική τους ζωή αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι τους συναντάμε συχνά σαν αναδόχους σε γάμους και βαφτίσια τόσο με συγχωριανούς όσο και με άτομα που κατοικούν στην Πόλη,που σημαίνει ότι ο Πασχαλίγος η ο ίδιος ο Μεσημέρης είχαν ευρύτερο κοινωνικό κύκλο.
Το τελευταίο παιδί ο Σταματέλος στάθηκε άτυχος αφού πέθανε στα 17 του χρόνια,την ίδια μέρα που παντρεύτηκαν οι γονιοί του.Ο εφημέριος μας πληροφορεί ότι πέθανε από θέρμη (υψηλός πυρετός) και θάφτηκε στον Άγιο Αρσένη.Οι δύο άλλοι γιοί ευτύχησαν να είναι γενάρχες δύο σημαντικών κλάδων που θα παρουσιάσουμε στην επόμενη ανάρτηση
